نخست گچ تر رابرای ایجاد زیر سازی طرح به مقدار زیاد ورز میدهند و در محل مورد نظر به مقدار زیاد میمالند بطوریکه برای قسمت های عمده نقش برجسته روی دیوار بماند ، سپس همین که گچ به غلظت پنیر خود را گرفت ،نقش ها و تصاویر اصلی توسط کاردک های مخصوص تراشیده شده و برای قسمت های کوچکتر هر کجا که لازم باشد گچ تازه می افزایند سرانجام پس از آنکه گچ مانند سنگ سخت گردید تراش نهایی روی آن انجام میشود.برای برش طرح های گیاهی و هندسی قبل از هر گونه اقدام به تراشیدن باید طرح را روی سطح گچ پیاده کنیم،البته میتوان طرح مورد نظر را روی کاغذ هم ترسیم کرد سپس خطوط روی کاغذ را بوسیله سوزن سوراخ سوراخ کرده بعد از آماده شدن طرح را در محل مورد نظر قرار دهیم و با پارچه ای نازک که درون آن دوده ریخته شده روی طرح کاغذ میکشیم تا طرح مورد نظر روی زمینه گچی منتقل شود سپس خطوط اصلی را توسط کاردک خط می اندازند تا از پاک شدن آنها جلوگیری شود بعد اطراف طرح را بریده و قسمت های اضافی را بر میداریم باید دقت شود قبل از طرح اندازی درشتی طرح ها را در رابطه با زمینه مورد نظر بررسی کرده تا طرح ها در اندازه مناسب بدست آمده و این عمل برای کتیبه نویسی و خطاطی بسیار دشوار می باشد بعد از اینکه گچ کاملا" خشک و سفت شد آن را تراشیده و پرداخت می کنند تا اینکه خطوط نقش روشن و جاندار گردد به عنوان آخرین عمل روی پوشش گچی لایه ای رقیق تر از خامه می کشند و بدین ترتیب سطحی صاف و صیقل یافته حاصل می شود . گچبر دارای امتیاز سنگ تراش نیست که روی یک ومصالح همگن و پابرجای چون سنگ کار کند زیرا گچی که در کار دارد پیوسته در حال سخت شدن است ، ناچار گچبر باید در هر زمان یک قسمت از کار را کاملاْ با اتمام برساند . بعضی از طرحهای گچبری کاملاْ گود می باشند و نقشها عملاْسه بعدی هستند و بایستی آنها را با لایه های متعدد گچی از سه تا شش لایه و حتی بیشتر ساخت که روی هر لایه باید جداگانه کار شود . طرحها غالباْ پیچیده هستند که از پنج تا شش قسمت در هم بافته ترکیب یافته و در جهات گوناگون و مخالف در حرکتند .گچبر باید پیش بینی کند که از نقاط آغاازین و لایه های زیرین تا لایه های روئی شکل نهایی چگونه ظاهر خواهند شد. روش های کلی گچبری و کاربندی آن در دیوار نگاری: ماده اصلی تشکیل دهنده همانا گچ است و ارائه این هنر بوسیله گچ دارای روش و اسلوب خاصی است که این فرم تا کنون بر روی دیوار و یا آجر به مورد اجرا در میآید. یک روش بدین صورت است که: پس از اتمام بنای ساختمان ، به صورت حاشیه ای و یا فتیله ای گچ را بر روی ان کلاف نموده و میچسپانند،این روش از زمان اشکانیان تا به امروزمعمول بوده است. در باره اینکه گچبری ها چگونه ساخته میشده و بر روی دیوارها نصب میشده عقاید مختلفی است: عده ای بر این باوراند که بیشتر این گچبری ها قالبی است،بدین ترتیب که در قالب از پیش تهیه شده گچ میریختندو بعد از محکم شدن بصورت قالبی آنرا بر روی دیوار کار می گذاشتند. این نظر زیاد درست به نظر نمی رسد میتوان چنین بیان نمود که خود ملات را آماده نموده و بر روی دیوار مالیده اند و سپس همه مراحل تراش و ایجاد نقش را بر روی دیوار انجام میدادند، سپس قلم گیری و نقاشی می شده است که البته به مرور زمان بیشترین نقش نقاشی روی گچ از بین میرفت گاهی هم همراه گچبری در پای دیوار یا در زاویه ای از دیوار تندیسی از گچ ساخته می شده ونصب میکردند البته در دوران اسلامی روش های گچبری و تزئین آن از طرز کار تزئینات عهد هخامنشی و ساسانی نیز اقتباس شده است و همراه با توسعه معماری تداوم وپیشرفت بیشتری نموده ،سبک های مختلف گچبری طی قرون متمادی تغییر وتحولات را شامل شده تا آنجا که در دوران اسلامی در طراحی نقش های روی کاشی ها نیز عناصر این هنر نمایان است و به جای طرح های زنجیره ای و قیطانی نقوش ظریف وریز و رنگین معمول شده که گاهی اوقات ظرافت آنها شباهت زیادی به نقاشی دارد.یکی دیگر از خصوصیات آن در دوران اسلامی آن است که در ادوار قبل از اسلام فرم ها ضخیم تر و درشت تر بوده اند و جنبه تمثیلی داشته اند و از لحاظ رنگ هم زیاد غنی نبوده انداما در دوران اسلامی فرم ها بسیار ضعیف تر و حالت تضعیفی داشته حتی هنر های بیگانه را هم تحت تاثیر قرار داده اند